حالا كه با تو بودن مثل خوابه.جاي ماه تو شبها غصه مي تابه.مي خواستم دستات رو كشيدي و رفتي.نميدونم دلت گرفته بود از چي.واسه با تو بودن خيلي ديره.حواست اين روزا يه جايي گيره.دل تو مي تونست پيش من باشه.خودش نخواست،رفت كه تنها شه.لحظه لحظه هات رفته از يادم.حتي نذاشتي من بگم دوست دارم.ميدونم كه پشيمون ميشي آخر.تو كه عشق منو نكردي باور.حالا كه بازم بي قرارم.حس ميكنم ميخوام باشي كنارم.حالا كه گاهي اشتباهي.بهت ميگم همه دنيامي.حالا كه غمها مثل آواره.اگه بين من و تو حالا ديواره.حالا كه ياد خــــــــــــــــــــــــــاطـــــــــــــراتـــــــــــــت منو يه لحظه هم تنها نمي ذاره.لحظـــــــــــــه لحظـــــــــــــه هات رفته از يادم.حتي نذاشتـــــــــــــي من بگم دوســـــــــــــت دارم.ميدونم كه پشيمون ميشي آخر.تو كه عشق منـــــــــــــو نكـــــــــــــردي بـــــــــــــاور.

گريه م رو تو نميبيني.حالم رو تو نميدوني.تو نخواستي نتونستي كه يه هم نفس بموني.هرچي كه به سرم اومد خيلي ساده به تو گفتم.حتي گفتم كمكم كن من دارم از پا مي افتم.اما تو منو شكستي.دل به يه غريبه بستي.اما تو ازم بريدي.اشك چشمام رو نديدي.جلو چشم آسمون جاي دل جاي دعا.تورو نفرين ميكنم واگذارت به خدا.به همين تنگ غروب ،به همين وقت عزيز.واگذارت به خدا،همه چي رو دور بريز.ميخام كه نفرينت كنم به درد من دچار بشي.اسير دست بي وفا،رسواي روزگار بشي.حالا كه دوست دارم هام به دل تو نمي شينه.حالا كه دل رو شكستي خواسته م از خدا همينه:جلو چشم آسمون جاي دل جاي دعا.تورو نفـــــــــــــريـــــــــــــن ميكنم واگـــــــــــــذارت به خــــــــــــــــــــــــــدا.به همين تنـــــــــــــگ غروب ،به همين وقـــــــــــــت عـــــــــــــزيـــــــــــــز.واگذارت به خـــــــــــــدا،همـــــــــــــه چـــــــــــــي رو دور بـــــــــــــريـــــــــــــز ...

وقتي گفتي نه،فكرم كجاها كه نرفت.واسه برگشتت دعاها كه نكرد.ميدونم ميدوني من تو رو ميخاستم.همه عشق و جوونيمو به پات ميذاشتم.ميدونستي كه جونمو ميدم واست ارزون.روزگار بي وفا و تو بي وفاتر از اون.كاشكي اينم مي فهميدي رفتي بي تو سخته.شب و روز و تنهاييم بي تو پر درده.هنوز به ياد تو منم از ياد تو رفتم.دوست دارم گفتنات تو ذهنمه برگرد.رفيق و مونسم بودي تو لحظه هاي بي كسي.حالا غريبه م برات،به داد من نمي رسي.نفرين من به راه اون كسي كه دستاتو گرفت.فاصله بين ما شد ،رفيق شبهامو گرفت.چرا چشاتو بستي و رفتي تو بي من.شكستي قلبمو وقتي گفتي نـــــــــــــه

حيف وقتي كه براي تو گذاشتم.حيف غصه اي كه خوردم چون ازت خبر نداشتم.حيف اون روزا كه كلي ناز چشمات رو كشيدم.حيف شوقي كه تو گفتي داره اما من نديدم.حيف حرفاي قشنگي كه براي تو نوشتم.حيف رويام كه واسه تو از قشنگي هاش گذشتم.حيف شبهاي كه نشستم با خيالت زير مهتاب.حيف وقتي كه تلف شد واسه ديدن تو توي خواب.حيف باوفاي من.حيف عشق و اعتمادم.حيف اون دسته گلي كه توي پاييز به تو دادم.حيف فرصتهاي نقلم.حيف عمرم و دقيقه م.حيف هرچي به تو گفتم.راست راستي حيف سليقه م.حيف اشكايي كه ريختم واسه تو دم سپيده.حيف احساس طلاييم،حيف اون عشق و عقيده.حيف خوشحاليم تو روزي كه ميگن تولدت بود.حيف عاشقيم كه گفتي اولش كار خودت بود.حيف اون قسم ها كه به اسم تو نخوردم.حيف نازي كه كشيدم چون كه طاقت نياوردم.حيف اونكه دائم عاشقم بود توي رويا.حيف كه تو از راه رسيدي و اونو دادمش به دريا.حيف چيزي كه ندارم.حيف ذوقي كه نكردي.حيف گرماي دستم كه سپردمش به سردي.حيف قلبم كه يه روزي دادمش دستت امانت.حيف اعتماد اون روز.حيف واژه خيانت.حيف اون شبي كه گفتم پيش تو كمه ستاره.حيف اون حرفايي كه زدي گفتم اشكالي نداره.حيف چشم هايي كه گفتم به تو با لبهاي خندون.حيف آرزوي ديدار،با تو موندن زير بارون.

ما كه رفتيم ولي يادت باشه ديوونه بوديم.واسه تو يه عمر اسير تو كنج اين خونه بوديم.ما كه رفتيم تو بمون با اونكه دوستش داري.با اونكه پنهوني سر روي شونه ش ميذاري.ما كه رفتيم ولي اين رسم وفاداري نبود.قصه چشماي تو واسه ما تكراري نبود.ما كه رفتيم حالا تو مي موني و عشق جديد.ميدونم چند روز ديگه ميشنوم جدا شديد.ما كه رفتيم ولي مزد دستاي ما اين نبود.دل ما لايق اينكه بندازيش زمين نبود.ما كه رفتيم وليكن قدرتو دونسته بوديم.بيشتر هم خواسته بوديم ولي نتونسته بوديم.ما كه رفتيم تو دل بده دست ديگري.به قول حافظ ماهم داريم يه يار سفري.ما كه رفتيم تو بمون زير نگاه عاشقش.آرزوم اينه فقط تلف نشه دقايقش.ما كه رفتيم تو برو دنبال طالع خودت.ببينم كه سال ديگه كي مياد تولدت.ما كه رفتيم تو بمون با اونكه از راه اومده.اونكه با اومدنش خنجر به قلب مازده.ما كه رفتيم دل نديم به عشق كاغذي.لااقل ميومدي پيشم واسه خداحافظي.

اي كه تو گفتي به اسم من كسي رو نداري.ديگه آدم شدي و به من نيازي نداري.فكر نكن دنيا همينطور ميمونه به كام تو.من كه رفتم خط زدم خط سياه رو نام تو.چي خيال كردي منو ول كردي تو دستاي باد.چجوري دلت اومد عشقمون رو بردي ز ياد.مگه تو بويي نبردي از مرام و معرفت.رفتي و منو فروختي به غريبه عاقبت.عاقبت رفتي به غريبه دادي دستتو.من كه خوبي اوردم هميشه در وصف تو.بدون كه اين نبود رسم عشقه ما.ازت سيرم و بدون ديگه بسه اشتباه.آره استعفا ميدم ديگه از عشق تو.چونكه تشنه نيستم ديگه واسه عشق تو.تو ميگفتي تا ابد مي مونم كنار تو.تو دروغ ميگفتي اينو خوندم از نگاه تو.صداي تو،نگاه تو واسه من همه چي بود.اما با رفتنت واسه من همه چي سوخت.ميخوام اين فكر تو رو از تو سرم بيرون كنم.خونه اي كه ساخته بوديم توي دل ويرون كنم.ميدونم يه روز ميشه بياي سر حرفاي من.اما اون روز ديگـــــــــــــه ديــــــــــــــــــــــــــره تو ديگه مـــــــــــــردي واســـــــــــــه مـــــــــــــن.چي خيال كردي منو ول كردي تو دستاي باد.چجوري دلت اومد عشقمون رو بردي ز ياد.مگه تو بويي نبردي از مرام و معرفت.رفتي منـــــــــــــو فروختـــــــــــــي به غريـــــــــــــبـــــــــــــه عاقبـــــــــــــت.

از بچگي بزرگ شدم تنها و سركش.هر كي منو ميديد ميگفت تنهائه قلبش.روزگارم سخت بود اعتمادم رو سلب كرد.تا اينكه تو رو ديدم گفتي بمون برگرد.ته صدات غم بود و جاذبه من شد.توي ذهنم حك شد خاطره اي از تو.حس خوبي بود گفتي پيش توأم تا ابد.مثل دودي دور شدي،پيش خودم باختم من.از همه دنيا و بي خبر از توأم.از همه دنيا تو بي خبر از خودم.كاشكي ميدونستم يه روز احتمالا بد ميشي.از من و عشقم و اعتمادم رد ميشي.دردسر عاشقي از خوشكلي بيشتره.عاشق ساده، خوراكش زهرماره شش سره.با تو بودن بدتر از تنها موندنه.تنهايي بهتر از با هركسي بودنه.حيف من و عشق پاكم كه پاي تو مونديم.اشتباه كردي و ما جاي تو سوختيم.لياقتت پايينه و ادعات بالائه.فكر ميكني دادن دل صادرات كالائه.خواستي زير سايه م باشي برو هوا ابريه.ما اينجوري راحت تريم،بگم ايراد از كيه.هردو عاشق بوديم يادته يه وقتي.من پات موندم و تو بودي كه رفتي.خوب بودي نميدونم!انگار من بدم.من بدم عشق تو از سرم خط زدم.حدس ميزنم بغض داري،عيب نداره اشكه.از گوشه چشم بره رفته كه رفته.حالا جام خاليه و ناممه دستته.از من هميني كه دستته بسته!

خواب ديدم از تو دور شدم،واي كه عجب خواب بدي.گفتم بيا با هم بريم،گفتي كه راهو بلدي.هرچي صدات كردم نرو اما به جايي نرسيد.يكي يه جا فرياد مي زد:ديوونه از قفس پريد.صبح كه رسيد بيدارم شدم،ديدم يه نامه روي در.نوشته بودي كه سلام مدتي رو ميرم سفر.بغضي نشست توي گلوم،خوابم يا اين حقيقته.بازم صدات كردم ولي ديدم سكوت جوابته.گفتم كه شايد اين سفر تموم ميشه همين روزا.دوباره باز مي بينمش،چه خوش خيال بودم خدا.ساعت و لحظه هام گذشت،چشام به كوچه خيره بود.من منتظر بودم بياد،خيلي دلـــــــــــــم تـــــــــــــنـــــــــــــگ شـــــــــــــده بود.روزا مثل ديوونه ها،پرسه زنون تو كوچه ها.شبا يه گوشه از اتاق،گريه و آه بيصدا.مثل همون خواب سياه،رفت و منو تنها گذاشت.گفتن اين قصه تلخ ارزش خوندن رو كه داشت

توي اين نامه آخر واسه من نوشته بودي.واسه اين قلب عاشق تو مثل فرشته بودي.تو نوشتي اگه دوريم تو دل هم خونه داريم.هر جاي دنيا كه باشيم عشق رو ياد هم مياريم.كار از اين حرفا گذشته،تو ديگه برنميگردي.از همون لحظه بريدي كه خداحافظي كردي.تو بگو با چه اميدي چشم به راه تو بمونم.وقتي كه از توي چشمات ته قصه رو ميخونم.اگه دل بريدي از من، دل من اما باهاته.رفتنت منو سوزونده،نوبت خاطره هاته.ميدونم تموم حرفات ناز مهربون بهونه ست.كاش مي ديدي‎ ‎كه هميشه عشق تو چراغ خونه ست.كاشكي حرفاي تو راست بود،كاشكي رفتنت سراب بود.عمر عشق سر نميومد،تموم قصه يه خواب بود.كار از ايـــــــــــــن حـــــــــــــرفـــــــــــــا گذشـــــــــــــته،تو ديگه برنميـــــــــــــگردي.از همون لحظه بريدي كه خداحافظي كردي.تو بگو با چه اميدي چشم به راه تو بمونم.وقتي كه از توي چشـــــــــــــمات ته قصه رو ميخونم ...